Czterech kumpli z Krakowa próbuje ułożyć sobie życie w prowincjonalnym angielskim Buckby. Ich odmienne charaktery, środowiska i doświadczenia, chcąc nie chcąc, tłamszą się w obskurnej kanciapie nad kebab barem. Ciężka, poniżająca praca, językowy i kulturowy miszmasz, wzajemne waśnie, miłostki i przyjaźnie, mafijne układy i spory - to chleb powszedni każdego emigranta. Poznajcie Polską szkołę boksu — sposób na życie wypędzonych, degeneratów i odmieńców różnej maści.

Tym wygrywamy - na Wyspach ponoć trudno o Herzoga, Bergmana, Kurosawę, u nas (co też ma w sobie coś z ironii!) niedobory lodówki kompensujemy wysublimowaniem... Powtórzę: szczere, atrakcyjne fabularnie i językowo, miejscami zaś naprawdę urocze. „Polska szkoła boksu” to tak naprawdę synonim naszego desperackiego stanu ducha: byle się nie dać, bez względu na to, gdzie się nie wyląduje. Brawa dla Autora.
Tomasz Daniel Dobek

Mamy sobie wiele do zarzucenia, ale w morzu przywar nie jesteśmy osamotnieni. Co więcej, umiejętność potraktowania siebie z odrobiną przekornej uszczypliwości można uznać za przewagę, przejaw samoświadomości. Dlatego też warto sięgnąć po „Polską szkołę boksu” – przejrzeć się w krzywym zwierciadle polskości i oczyszczająco zaśmiać ze swojego wizerunku.
Miłosz Waligórski